شعر نقاب از چهره بردار که طریقت من به جز اسم خدا نبود

نقاب از چهره بردار که طریقت من

به جز اسم خدا و مدد ز او نبود

آهنگ رحلت مرا خواندند ,

سب کفکران بدون دل و خدا !

درد دارم درد

از فریاد من , خوشحال شدند

خاموش شدم,

درد . دو چندان شده بود

اما

قصه این است از گذشتگان تا حال

هر که بد کرد به خود کرد

خدا میبیند , و جهان میبیند

بدی بر می گردد سمت خودت

دشمن دیرینه

غم نشاندی اما

روزی

خواهم دید که می گریی

بی پناهی و پر از حسرت

دنیا آیینه اعمال است

گرچه فاخته اکنون پر از غم و سوز است

اما خدایی که به او پر داد,

می پراند او را تا آستانه درگاه

پس . لایق عشق خداست !

• 1394/7/2
• شاعر الهه فاخته 
• کتاب شعر فاخته 
• شعر شماره 21